Choroba Wilsona (zwyrodnienie wątrobowo-soczewkowe) jest chorobą autosomalną recesywną dotyczącą metabolizmu miedzi prowadzącą do jej patologicznego odkładania w tkankach (głównie w wątrobie, mózgu, rogówkach i nerkach) z ich wtórnym uszkodzeniem. Różnorodność objawów powoduje, że pacjenci są diagnozowani często nieskutecznie, a choroba nieleczona prowadzi nieuchronnie do śmierci (Roberts E, Schilsky M: Diagnosis and treatment of Wilson's disease an update. Hepatology 2008; 47: 2089-2111).
Objawy choroby Wilsona mogą wystąpić w każdym wieku, przy czym objawy neurologiczne ujawniają się zwykle później niż wątrobowe, a obejmują najczęściej: zaburzenia mowy, drżenie, zaburzenia koordynacji ruchowej, zaburzenia chodu, dystonie lub/i trudności w połykaniu. Wczesne rozpoznanie i leczenie choroby Wilsona w większości przypadków pozwala zapobiec uszkodzeniu narządów spowodowanemu nadmierną kumulacją miedzi (Bayersdorff A, Findeisen A: Morbus Wilson: case report of two year old child as first manifestation. Scan J Gastroenterol 2006; 41: 496-497).